منم که اُسکلم و اُسکلی مرام من است

همیشه هرچه حماقت «سند به نام» من است

از این دکان سخاوت به هر کسی سهمیست

غم تمامی عالم ناهار و شام من است

شکسته ایم و زِ اندوه قلبمان خون است

لذیذ خونِ دلی که شراب جام من است

در این زمانه ی آشوب خانمان برکَن 

بیا و بزم به پا کن که قتل عام من است

شبِ رهایی تن از حصار خوش بینی

شبِ قصاصِ حقیقت و انتقام من است!

دو چشم مست و خمار تو جوخه ی اعدام 

اسیر عشق شما بودن اتهام من است

بیا و با دو لبت حکم را قرائت کن

که لغزش دو لبت قبله و امام من است

دوباره هر چه توانی به روز من آور

که زخم و نیش تو داروی التیام من است

همین دو چشم پرآشوبِ فتنه انگیزت

همیشه باعث تمکین و احترام من است

بیا و با نگهَت سوی من اشارت کن

ولایت نگَهَت اوج ِ التزام من است!

از این نگفته کلام و زِ حالتت پیداست

منم که اُسکلم و اُسکلی مرام من است.....

نوری نوروزی- آذر 93