نظرات ياداشت ولنتاين

+ ياسي جون

در سراشيبي كه نامش زندگي است ، با همه بيگانگي ها مي روم.
در سكوت سرد غمگين زمان بي هدف ، بي يار و تنها مي روم.
مي روم شايد كه در دشتي كه نامش زندگي است ، بازيابم آنچه راكه گم كرده ام.
چرا كه زندگي همچون سيب سرخي است،كه روزگار آن را دو نيم كرده است ، كه نيمه اول در انتظار نيمه دوم و نيمه دوم به دنبال نيمه اول است.
نيمه هايي كه از پي عشق سر به بيابان مي گذارند،
بياباني كه در دشتهاي مهر و محبت ، گم شده اي بيش نيست
و انسان بايد زندگي را باور داشته باشد ، تا گذر ثانيه ها را با تمام وجود حس كند.
ثانيه هايي كه به تندي باد مي آيند و مي روند و در سهايي از عشق و محبت به انسان مي دهند،
درسهايي كه گذشت در برابر نفرت ها و نابرابري ها را در گوشها زمزمه مي كنند....