سلام ،
اجازه بديد يه مقداري از منظر حال به مسئله نگاه كنيم :
اگر به صراحت گفته باشيم ، يادآوري محرم و حسين ، در روزگاري كه صبا و شما ، در اون ، نفس مي كشيم ، چيزي جز خلاصه شدن در گريه و سينه زني و تظاهر و چاپلوسي نيست .
پيرهن سياه ، نشانه اي شده از محرم و حسيني بودن !!!
حسين از خون خود گذشت و قلم كشيد بر همه تعلقاتش ، اما من و شما ... از رسالت او ، از حقانيت او ، چه تصوير كشيديم ؟
رسالت او جز جايگاهي قائل شدن به خير و خوبي ها بود ؟ ، در دنياي ما ، شَر و دورنگيها به نام خدا و محمدش و حسينش ، حرف اول رو مي زنه !!!
ممنونم از حضورتون و شما هم مهمانِ وبلاگ سازشكسته ء صبا شديد.
همواره سربلند / تا درودي ديگر بدرود
